ŞİRVAN

0 29.11.2012 2963

Tarihi Gelişimi
      77'de Roma Etkinliğine giren Şirvan, 395'ten sonra Bizans, 572'de Sasani Devleti sınırları içinde yer aldı. 700'lerde Arapların eline geçti. Yöre 1100'lerde Artuklu, 1243'te Moğol egemenliğine girdikten sonra 1514'te Osmanlı topraklarına katıldı.
      İlçe Cumhuriyet'ten önce İmparatorluk idaresinde Siirt Sancağı'na bağlı en eski yerleşim birimlerinden biridir. 1871 tarihli Diyarbekir Salnamesi'nde Siirt Sancağı'na bağlı dört kaza arasında Şirvan Kazası'da sayılmaktadır.
      Daha önceleri Küfre Beyliği, Şirvan'da uzun süre egemenliğini sürdürmüştür. Şirvan'da "Küfre" diye anılan mahallenin adı o zamandan kalmıştır. 1871 yılında Şirvan, Siirt vilayet olmadan önce Bitlis İli'ne bağlı bir bucaktı.

      Şirvan ve çevresi tarihi eserlerle doludur. Yörede çok sayıda kale, han, hamam, köprü ve medreseler gibi tarihi eserler mevcuttur. İlçede günümüze gelebilen tarihi eserler arasında; Küfre (Şirvan) Kalesi,Yolcu Hanı, Satvan Kalesi, Körmas Kalesi, İrun Kalesi, Bünyan Kalesi bulunmaktadır.

Coğrafi Konumu
     Güneydoğu Anadolu Bölgesi'nde Siirt sınırları içerisinde yer alan Şirvan, İl'in hemen kuzeyindedir. İlçe'nin doğusunda Pervari İlçesi, batısında Baykan İlçesi, kuzeyinde Bitlis İli, doğusunda Hizan İlçesi, güneyinde Siirt İli vardır. 1.034 Km2 yüzölçümü olup, 57 köyü vardır. Şirvan engebeli arazisi fazla olan ilçelerden biridir.
     Şirvan'ın başlıca dağları; kuzeyinde Hasteri Dağı, kuzeydoğusunda Bardak Dağı, Siser Tepesi ve Bacavan Dağı, güneyinde Kaş Dağı bulunmaktadır. İlçe'nin iklimi kara iklimidir. Kışları soğuk olup, yazları sıcaktır. Sonbahar ve kış mevsimleri yağışlı geçmektedir.

Sosyal Durumu
    İlçe'de evler genelde taş ve çamurdan yapılmıştır. Son zamanlarda ilçe dışına doğru yönelen yeni yapılanmalarda betonarme binalar göze çarpmaktadır. Kırsal kesimde diğer ilçelerde olduğu gibi taştan, düz damlı, genelde oda bölmeleri olmayan, hayvanların yaşadığı bölüm üzerine inşa edilmiş binalar vardır. Sıhhi değillerdir. Sosyal yaşantı oldukça durgundur. Yaz aylarında ilçe yakınlarına gidilmek suretiyle piknik yapma imkanı sınırlı da olsa vardır.

Ekonomik Durum
    İlçe'nin geçiminde ve halkın kalkınmasında hakim unsur hayvancılıktır. Bunun yanında ceviz, fıstık, nar ve çeltik zirai üretimin başta gelen ürünleridir. Ekonomik hayat 1965 yılından itibaren devamlı bir gelişme içerisindedir. 100 Ha. kadar ekimi yapılmakta olan çeltik üretimi başta gelen geçim kaynağı olup, bunun yanında hayvancılık ile İlçe Merkezi'nde bulunan tuz ocakları da ilçe için önemli gelir kaynaklarıdır. Maden Köyü'nde bulunan bakır madenleri işletmeye hazır beklemektedir. Madenin görünür rezervi 27.000.000 Ton'dur. Halk'ın diğer geçim kaynağı olan hayvancılık geçen yıllara oranla çok düşmüştür. Son zamanlarda arıcılık yöre halkı için bir geçim kaynağı olmuştur. Seracılık ve alabalık tesisleri yeni yeni kurulmakta olup, halkı üretkenliğe teşvik etmekte ve yeni geçim kaynağı olarak görülmektedir.

Ulaşım
   İl Merkezi'ne 26 Km. uzaklıktadır. Yolu olmayan köy bulunmamasına rağmen, köy yollarının yapı itibariyle yetersiz oluşu nedeniyle özellikle yağışlı havalarda ve kışın ulaşım açısından oldukça sıkıntılar çekilmektedir.

Nüfus
    2007 nüfus sayımına göre 24.054 kişilik nüfusuyla il toplam nüfusunun %8,25´ini barındırmaktadır.